Την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010, είχα τη χαρά να παρακολουθήσω την ημερίδα Ορθοπαιδικής που διοργάνωσαν τα τοπικά Παρατήματα Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας του Πανελληνίου Κτηνιατρικού Συλλόγου.
Ομιλητής ήταν ο διακεκριμένος σε θέματα ορθοπαιδικής, συνάδελφος Ερρίκος Τσιπιανίτης, ο οποίος με απλή και κατανοητή γλώσσα αλλά και με μεγάλη πληθώρα ακτινογραφιών και βίντεο, προσέγγισε την δυσπλασία του ισχίου, του αγκώνα, τη ρήξη πρόσθιου χιαστού-κάκκωση μηνίσκου και το εξάρθρημα της επιγονατίδας.
Τόσο στον ομιλητή για την άρτια παρουσίασή του όσο και στους διοργανωτές της ημερίδας για την ποιότητα της εκδήλωσης αξίζουν θερμά συγχαρητήρια.
Ο ανάστροφος πταρμός είναι ένα φαινόμενο όχι εξαιρετικά σπάνιο, που μπορεί να ανησυχήσει αρκετά τον ιδιοκτήτη του σκύλου, κυρίως λόγω του επεισοδιακού χαρακτήρα του.
Πρόκειται για παροξυστική, θορυβώδης εισπνοή, η οποία διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα. Το φαινόμενο σπάνια συμβαίνει την ώρα της εξέτασης από τον κτηνίατρο οπότε η χρήση του βίντεο είναι πολύ χρήσιμη για τη διάγνωση.
Ο ανάστροφος πταρμός μπορεί εύκολα να εκληφθεί ως κάποια άλλη σοβαρή κατάσταση, όπως επιληπτική κρίση.
Αν και δεν έχει τεκμηριωθεί με μελέτες, η χρήση αντισταμινικών μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματική.
Η νόσος του Carré του σκύλου, γνωστή και ως «Μόρβα» στους ιδιοκτήτες σκύλων, οφείλεται σε έναν RNA παραμυξοϊό. Η νόσος προσβάλει το αναπνευστικό, το πεπτικό και το νευρικό σύστημα.
Ειδικά στο νευρικό τα συμπτώματα ποικίλουν, με χαρακτηριστικότερα την οξεία εγκεφαλίτιδα, το μεσεγκεφαλικό, παρεγκεφαλιδικό, αιθουσαίο σύνδρομο, την μυελίτιδα, τις μονονευροπάθειες και τις μυοκλονίες.
Οι μυοκλονίες είναι ρυθμικά επαναλαμβανώμενες κινήσεις και συσπάσεις σε ομάδες μυών.
Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε ένα σκύλο φυλής Dachshund, ο οποίος προσκομίστηκε στην κλινική μας με μυοκλονίες από τη νόσο του Carré.
Η νευρική μορφή της νόσου του Carré δεν έχει καθόλου καλή πρόγνωση.
Η νόσος του Carré (Μόρβα) περιλαμβάνεται στο βασικό πρόγραμμα εμβολιασμών του σκύλου και ο εμβολιασμός ξεκινά την 6η εβδομάδα της ζωής του σκύλου.
Η δυσπλασία του ισχίου του σκύλου (ΔΙΣ) αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αίτια ανησυχίας για νέους ιδιοκτήτες σκύλων, ιδιαίτερα γι' αυτούς που αποφάσισαν να αποκτήσουν ένα σκύλο μεγαλόσωμης καθαρόαιμης φυλής. Όχι άδικα, αφού η δυσπλασία του ισχίου θα προκαλέσει χρόνιο πόνο, χωλότητα και θα επηρεάσει αρνητικά την ευζωία, αλλά και την ικανότητα εργασίας του σκύλου, που πάσχει από αυτή.
Ο έγκαιρος κλινικοεργαστηριακός έλεγχος του σκύλου, είτε θα μας απαλλάξει από τις όποιες ανησυχίες μας, είτε θα διαγνώσει το πρόβλημα ώστε να προχωρήσουμε στην κατάλληλη αντιμετώπιση. Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση, οι προληπτικές χειρουργικές επεμβάσεις που μπορούν να γίνουν σε ένα σκύλο με ΔΙΣ (προηβική συμφυσιόδεση, τριπλή πυελική οστεοτομία) έχουν μεγαλύτερη επιτυχία αν η διάγνωση της ΔΙΣ γίνει κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του σκύλου και πάντως πριν το 12ο μήνα. Ήδη από τον 3ο μήνα της ζωής του σκύλου μπορούμε να προγραμματίσουμε τον κλινικοεργαστηριακό έλεγχο της δυσπλασίας του ισχίου.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διαχωρίσουμε την εξέταση αυτή από την εξέταση δυσπλασίας, που απαιτούν οι κυνολογικοί όμιλοι για να δώσουν τον χαρακτηρισμό «Ελεύθερος δυσπλασίας», σε ζώα που προορίζονται για αναπαραγωγή. Η εξέταση μεταξύ 3 έως 12 μηνών έχει σαν σκοπό την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση των ζώων που θα εμφανίσουν τη νόσο και αφορά όλα ανεξαιρέτως τα ζώα, ενώ η εξέταση στους 18 ή 24 μήνες ανάλογα τον κυνολογικό όμιλο, έχει σαν σκοπό την έκδοση πιστοποιητικού σε ζώα που προορίζονται για αναπαραγωγή και γίνεται για την εξάλειψη του νοσήματος, μιας και αυτό έχει κληρονομική βάση.
Αρχικά ο κτηνίατρος εξετάζει τον σκύλο κατά την στάση, τη βάδιση και τον τροχασμό. Σημεία όπως η στάση με τα οπίσθια άκρα σε απαγωγή ή προσαγωγή, οι διογκωμένοι γλουτοί κατά τη βάδιση (boxy hips) ή ο τροχασμός με ταυτόχρονη χρήση και τον δύο οπίσθιων άκρων όπως ο λαγός (bunny hopping), αποτελούν ενδείξεις της ΔΙΣ.
Της επισκόπησης αυτής ακολουθεί ο έλεγχος του σημείου Ortolani και η ακτινογραφηση των ισχίων με το σκύλο σε βαθιά ηρέμηση. Στην κλινική μας συνήθως για το σκοπό αυτό χορηγούμε το σκεύασμα Dexdomitor®
Το σημείο Ortolani αποτελεί σύμπτωμα της ΔΙΣ και οφείλεται στη διάταση του θύλακα της άρθρωσης. Κάθε σκύλος που ελέγχεται για δυσπλασία πρέπει να κάνει την εξέταση Ortolani καθώς αν αυτή βγει θετική τότε ο σκύλος θεωρείται πολύ πιθανό να πάσχει από δυσπλασία. Η ακτινογραφία θα επιβεβαιώσει τις υποψίες μας.
Όπως φαίνεται και στο βίντεο, για την εξέταση του σημείου Ortolani ο εξεταστής στέκεται πίσω από το σκύλο με το ζώο σε πλάγια κατάκλιση. Με το ένα χέρι ασκεί ελαφρά πίεση στη λεκάνη, ενώ με το άλλο κρατώντας το προς εξέταση άκρο από το κάτω άκρο του μηρού, πραγματοποιεί κινήσεις προσαγωγής και απαγωγής του άκρου ασκώντας ταυτόχρονα πίεση κατά τον άξονα του μηρού. Επί θετικού σημείου Ortolani, η άρθρωση υπεξαρθρώνεται και ανατάσσεται κατά τις παθητικές αυτές κινήσεις προκαλώντας ένα χαρακτηριστικό «κλακ». Η γωνία μάλιστα του υπεξαρθρήματος έχει σημασία για την επιλογή των υλικών κατά την επέμβαση Τριπλής Πυελικής Οστεοτομίας.
Την εξέταση του σημείου Ortolani ακολουθεί η λήψη ακτινογραφήματος των ισχίων. Για το σκοπό αυτό ο σκύλος (σε βαθιά ηρέμηση ή και υπό γενική αναισθησία) τοποθετείται σε ραχιαία θέση με τα οπίσθια άκρα σε πλήρη έκταση και ελαφρά έσω στροφή. Η συγκράτηση σε αυτή τη θέση γίνεται με τοποθέτηση αυτοκόλλητης ταινίας ιατρικής χρήσης ή με φυσική συγκράτηση από κάποιο βοηθό. Για την επίτευξη της παράλληλης θέσης των δυο μηριαίων οστών που απαιτείται, συνιστάται η τοποθέτηση ταινίας γάζας ή υφάσματος που συμπλησιάζει ελαφρά τα δυο άκρα, περιβάλλοντάς τα στο ύψος του γόνατος.
εικόνα 1- θέση ακτινογράφησης ισχίων σε προσθιοπίσθια προβολή. Ο σκύλος τοποθετείται σε ραχιαία θέση, υποβοηθούμενος από ειδικό μαξιλάρι. τα οπίσθια άκρα φέρονται σε πλήρη έκταση με ελαφρά έσω στροφή. Ταινία γάζας ή υφάσματος στο ύψος των δυο γονάτων συμπλησιάζει τα δυο μηριαία φέροντάς τα σε παράλληλη θέση. Η απόλυτη συμμετρία του σώματος είθναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη συμμετρικής προβολής της λεκάνης.
Με τον τρόπο αυτό λαμβάνουμε ακτινογραφήματα της λεκάνης τα οποία ελέγχουμε ως προς την ποιότητα αλλά κυρίως ως προς τη συμμετρία τους. Η μη συμμετρική απεικόνιση των δυο αρθρώσεων θα οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα. Σε κάθε άρθρωση τελικά εκτιμάται η γωνία Norberg,η σφαιρικότητα της κεφαλής του μηριαίου, η θέση της κεφαλής του μηριαίου ως προς το ραχιαίο χείλος της κοτύλης, το εύρος του μεσάρθριου διαστήματος, η πάχυνση και παρουσία οστεοφύτων στο πρόσθιο προβολικό χείλος της κοτύλης, η πάχυνση και παρουσία οστεοφύτων στον αυχένα του μηριαίου και η γραμμή Morgan. Το σύνολο των παραμέτρων αυτών θα χαρακτηρίσει την ποιότητα της κάθε άρθρωσης ξεχωριστά.
εικόνα 2- ακτινογραφία ισχίων στην οποία έχουν υπολογιστεί ψηφιακά οι γωνίες Norberg
Η εξέταση δυσπλασίας του ισχίου αποτελεί μια απλή διαδικασία που θα δώσει σαφείς απαντήσεις για το αν ο σκύλος μας χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα για την υγεία των αρθρώσεων του. Καθώς τα τελευταία χρόνια η παραπάνω εξέταση πραγματοποιείται σε σκύλους ανεξαρτήτου φυλής και σωματικού μεγέθους, έχει γίνει σαφές ότι η δυσπλασία δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο των μεγαλόσωμων φυλών. Το μόνο που αλλάζει είναι η σφοδρότητα των συμπτωμάτων σε μεγαλόσωμες και γιγαντόσωμες φυλές. Έτσι η εξέταση για δυσπλασία του ισχίου θα πρέπει να αποτελεί εξέταση ρουτίνας για όλους ανεξαιρέτως τους νεαρούς σκύλους.
Οι ιδιοκτήτες του σκύλου της φωτογραφίας, που το Σάββατο το βράδυ ήρθαν επειγόντως στην κλινική μας, πίστευαν ότι αυτό που τους έτυχε ήταν κάτι σπάνιο. Το σκυλάκι τους, μάλλον οδηγημένο από τη λαιμαργία του, είχε τρυπηθεί από ένα αγκίστρι. Όπως έχουμε περιγράψει όμως σε παλαιότερες αναρτήσεις μας αυτό είναι κάτι αρκετά συχνό, ειδικά σε νεαρά ζώα. Προσοχή λοιπόν στα αγκίστρια και περαστικά στην Κούκι!
Την εβδομάδα που μας πέρασε χειρουργήθηκε στην κλινική μας ένας σκύλος, φυλής Pug, ο Δίας. Ο Δίας αν και μόνο 7 μηνών, εμφάνιζε ασηπτική νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου, του δεξιού του ποδιού.
Οι ιδιοκτήτες του, ανησύχησαν γιατί το σκυλάκι παρουσίαζε επί δέκα μέρες πόνο, ο οποίος δεν ανταποκρινόταν στα αναλγητικά. Έτσι ο κτηνίατρός τους, τους παρέπεμψε στην κλινική μας για διερεύνηση των αιτίων του πόνου και της χωλότητας. Κατά την ορθοπεδική εξέταση και τον ακτινολογικό έλεγχο διαπιστώθηκε ασηπτική νέκρωση της κεφαλής του δεξιού μηριαίου.
Η Ασηπτική Νέκρωση της Κεφαλής του Μηριαίου, γνωστή και ως νόσος των Legg-Perthes, είναι μια κληρονομική νόσος, που εμφανίζεται σε νεαρά ζώα και χαρακτηρίζεται από διαταραχή της αιμάτωσης της κεφαλής του μηριαίου. Σαν συνέπεια αυτής εμφανίζεται αλλαγή στην αρχιτεκτονική της κεφαλής του μηριαίου, πόνος, οστεοαρθρίτιδα, ακόμα και ενδοαρθρικά ή υποκεφαλικά κατάγματα.
Στην εικόνα -1 βλέπουμε την ακτινογραφία του Δία με χαρακτηριστικές αλλοιώσεις στην κεφαλή του δεξιού μηριαίου (αριστερά στην οθόνη) σε σχέση με την φυσιολογική αντίθετη άρθρωση.
εικόνα-1: ακτινογραφία των ισχίων, σε βαθιά ηρέμηση με Dexdomitor®. Οι αλλοιώσεις της δεξιάς άρθρωσης (αριστερά στην οθόνη) είναι χαρακτηριστικές
εικόνα -2: Η προσβεβλημένη άρθρωση της εικόνας 1, σε μεγέθυνση
Η αντιμετώπιση της νόσου των Legg-Perthes είναι χειρουργική και περιλαμβάνει την εκτομή της κεφαλής του μηριαίου. Με αυτό τον τρόπο το ζώο απαλλάσσεται από τον πόνο, χωρίς να επηρεάζεται η κινητικότητα του άκρου. Το άκρο λειτουργεί φυσιολογικά μετά από κινησιοθεραπεία ενός με δυο μηνών στηριζόμενο στους μύες που προσφύονται σε αυτό.
Μετεγχειρητικά στο Δία χορηγήθηκαν ως αντιβίωση ο συνδυασμός αμοξυκιλίνης-κλαβουλανικού οξέος και ως παυσίπονο το σκεύασμα Metacam®.
Από την πρώτη κιόλας μέρα μετά την επέμβαση, ο Δίας μπορούσε δειλά να χρησιμοποιεί το άκρο σε αργές βόλτες με λουράκι, όπως φαίνεται και στο βίντεο.
Ο Δίας επέστρεψε στην κλινική μας 14 μέρες μετά για την αφαίρεση των ραμμάτων. Όπως φαίνεται στο βίντεο που ακολουθεί, η κινητικότητα της άρθρωσης κοντεύει να αποκατασταθεί πλήρως, χωρίς ακόμα να έχει ολοκληρωθεί το πρόγραμμα κινησιοθεραπείας
Σύντομα ο Δίας θα είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό σκυλάκι που θα χαίρεται με τους ιδιοκτήτες του, χωρίς να πονάει και χωρίς να χρειάζεται κάποιο παυσίπονο.
Προ δυο εβδομάδων προσκομίστηκε στην κλινική μας μια θηλυκή στειρωμένη γάτα, κοινής Ευρωπαϊκής φυλής, ηλικίας 12 ετών με κύρια αιτία προσκόμισης την εμφάνιση μιας χρόνιας εξέλκωσης στο ακρορρίνιο-επιρρίνιο του προσώπου. Από το ιστορικό και την κλινική εικόνα της γάτας, υπήρχε έντονη υποψία νεοπλασματικής νόσου. Έτσι αποφασίστηκε η λήψη υλικού για βιοψία από την αλλοίωση. Υπό βαθιά ηρέμηση και τοπική αναισθησία, ελήφθησαν με χειρουργικό μαχαιρίδιο τρία ιστοτεμάχια. Το αποτέλεσμα της βιοψίας ήταν βασικοκυτταρικό καρκίνωμα.
εικ.1 Η γάτα υπό βαθιά ηρέμηση κατά την λήψη ιστοτεμαχίου βιοψίας. Είναι εμφανής η έκταση της αλλοίωσης
Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα έχει καλή πρόγνωση εφ όσον αντιμετωπιστεί η πρωτοπαθής εστία, καθώς έχει βραδεία εξέλιξη και δεν παρουσιάζει μεταστάσεις.
Οι θεραπευτικές δυνατότητες που αναφέρονται βιβλιογραφικά είναι η ακτινοθεραπεία και η χειρουργική εξαίρεση του νεοπλασμάτος. Από αυτές η ακτινοθεραπεία έχει καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα αλλά απαιτεί την ύπαρξη κατάλληλου ιατρικού κέντρου για την διενέργεια ακτινοθεραπευτικών συνεδριών σε ζώα, το οποίο δεν υπάρχει στη χώρα μας. Έτσι μοναδική δυνατότητα στην περίπτωση της γατούλας ήταν η χειρουργική εξαίρεση του νεοπλάσματος.
Με ειδικό αναισθητικό πρωτόκολλο λόγο της ηλικίας του ζώου, αφαιρέθηκε η προσβληθείσα περιοχή μαζί με όρια υγιούς ιστού. Τα χείλη του τραύματος συρράφθηκαν με κυκλική ραφή πολυαμίδης 3/0. Ακολούθησε η μετεγχειρητική χορήγηση αντιβιοθεραπείας με κεφαλοσπορίνη 2ης γενεάς και αναλγησίας με μελοξικάμη (Metacam®). Μετεγχειρητικά το ζώο χρειάστηκε να νοσηλευτεί στην κλινική μόνο για 48 ώρες.
Αν και η πλαστική αποκατάσταση στις επεμβάσεις αυτού του τύπου δεν είναι ιδανική, η βιβλιογραφία αναφέρει ότι τις περισσότερες φορές η κλινική εικόνα του ζώου είναι αποδεκτή από τους ιδιοκτήτες, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση πρέπει να ενημερωθούν για το αναμενόμενο αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά και για τις επιπτώσεις τις μη ανάληψης θεραπευτικής προσπάθειας (περαιτέρω διήθηση του προσώπου από το νεόπλασμα, πόνος, άρνηση τροφής, δευτερογενείς λοιμώξεις).
εικ.2 Η γάτα 24 ώρες μετά την επέμβαση. Η όρεξή της και η δραστηριότητά της έχει επιστρέψει στο φυσιολογικό. Το χειρουργικό τραύμα καλύπτεται από εφελκίδα Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το αισθητικό αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες των ιδιοκτητών σε συνάρτηση και με τα οφέλη της επέμβασης.
Πριν μερικά χρόνια στη χώρα μας ευδοκιμούσε έξω από τα βρεφοκομεία ένα περίεργο κουτί, γνωστό ως βρεφοδόχος. Ήταν μια επινόηση που είχε σαν σκοπό την διευκόλυνση ανύπαντρων μητέρων, ή οικογενειών που είχαν οικονομικό πρόβλημα, για να μπορέσουν να αφήσουν στο βρεφοκομείο το «έκθετο» τέκνο.
Τα χρόνια πέρασαν, η ελληνική κοινωνία άλλαξε, η βρεφοδόχος ξεχάστηκε, ωστόσο τα βιώματα παραμένουν βιώματα. Έτσι μερικές φορές τα σύγχρονα έκθετα είναι τα κατοικίδια σκυλάκια και γατάκια που γεννήθηκαν στην αυλή μας. Είναι που ξεχειλίζουμε ανθρωπισμό και δεν θέλουμε να στειρώσουμε το καημένο το ζωάκι και να του στερήσουμε τη φύση του. Και τα καημένα τα σκυλάκια-γατάκια που θα γεννηθούν; Κι αυτά τα αγαπάμε. Και, μαντέψτε, υπάρχει ένας καλός άνθρωπος που λέγεται κτηνίατρος και αγαπάει τα ζώα και μπορεί να μην έχει βρεφοδόχο αλλά θα κάνει το καλύτερο. Ας τα αφήσουμε λοιπόν στην πόρτα του ξημερώματα (μην μας δουν και εκτεθούμε)
Αφιερωμένο στους ευκαιριακούς φιλόζωους που το μόνο που ξέρουν είναι να μεταθέτουν τις ευθύνες σε άλλους
Έχουμε πει πολλές φορές για το πόσο επιβλαβές και επικίνδυνο είναι να δίνουμε κόκαλα ως τροφή σε κατοικίδια (σκύλους και γάτες). Πολλές φορές τα κόκαλα δημιουργούν προβλήματα όπως κατάγματα των δοντιών, έμφραξη του οισοφάγου, οισοφαγίτιδα, γαστρίτιδα και πολλά άλλα. Στις φωτογραφίες που ακολουθούν βλέπουμε ένα μακρύ κόκαλο από αρνί το οποίο είχε ενσφηνωθεί στους γομφίους της κάτω γνάθου με συνέπεια το ζώο να μην μπορεί να τραφεί. Η αφαίρεσή του έγινε υπό βαθιά ηρέμηση. Ακολούθως έγινε περιποίηση των τραυμάτων του στοματικού βλεννογόνου.
Στο βίντεο που ακολουθεί, δίνουμε κάποιες βασικές συμβουλές για το πως θα αντιμετωπίσει ο φιλόζωος μια δηλητηρίαση, μέχρι να φτάσει το ζώο σε κάποιο κτηνιατρείο ή κλινική.
Τον τελευταίο καιρό προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο, πιο άμεσο τρόπο επικοινωνίας, με όποιον ενδιαφέρεται για τη δουλειά μας, είτε αυτός είναι φιλόζωος, είτε Κτηνίατρος. Προς αυτή την κατεύθυνση ξεκινάμε σήμερα με ένα ενημερωτικό μικρό βίντεο, που μιλάει για την Λεϊσμανίαση του σκύλου (γνωστή και ως Κάλα Αζάρ). Το βίντεο απευθύνεται κυρίως σε φιλόζωους και όχι εξειδικευμένο ακροατήριο, ωστόσο η ιδέα θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον και για πιο εξειδικευμένο ακροατήριο. Θα χαρούμε να δεχτούμε τις απόψεις σας γι' αυτή τη νέα μορφή επικοινωνίας αλλά και τις ιδέες σας για νέα θέματα.
Με ενθουσιασμό υποδέχτηκα την κυκλοφορία στην Ελληνική γλώσσα του Saunder's manual of small animal practice 3rd edition. Η έκδοση αυτή δημιουργεί αρκετά ευχάριστα συναισθήματα καθώς η πρώτη έκδοση του βιβλίου αποτέλεσε το πρώτο βιβλίο Κτηνιατρικής που αγόρασα όντας φοιτητής και το οποίο με συντρόφευε για πολλά χρόνια αλλά και αποτέλεσε την πρώτη επαφή με την Αγγλική Κτηνιατρική βιβλιογραφία.
Η ελληνική μετάφραση της τρίτης έκδοσης από μια πληθώρα Ελλήνων Πανεπιστημιακών, σίγουρα θα αποτελέσει σημείο αναφοράς, καθώς είναι το πρώτο Κτηνιατρικό βιβλίο στην ελληνική γλώσσα που συγκεντρώνει τόσο μεγάλο όγκο πληροφοριών από όλους σχεδόν τους τομείς που απασχολούν τον Κτηνίατρο που ασχολείται με τα ζώα συντροφιάς. Η έκδοση αναλύει με αρκετή λεπτομέρεια τους τομείς της Παθολογίας, της Χειρουργικής, της Ορθοπαιδικής, της Οφθαλμολογίας, της Οδοντιατρικής, παρέχει κάποιες βασικές γνώσεις πάνω στους τομείς της Αναισθησιολογίας, Νοσηλείας και Εντατικής θεραπείας των νοσηλευόμενων ζώων αλλά και της θεραπευτικής των εξωτικών ζώων.
Επιπλέον το βιβλίο αποδίδει, εμμέσως και χωρίς να είναι αυτό ο στόχος των μεταφραστών, στην Ελληνική, μια πληθώρα αγγλικών επιστημονικών όρων. Ουσιαστικά μαθαίνει τον Έλληνα Κτηνίατρο και φοιτητή Κτηνιατρικής να μιλάει και να σκέφτεται με Ελληνικούς Ιατρικούς όρους. Αυτό μπορεί να φαίνεται υπερβολή αλλά για όσους αποφοίτησαν απο το '90 και αργότερα η σχολή άνοιξε νέους ορίζοντες στην Ιατρική των ζώων συντροφιάς αλλά πολλοί όροι ακόμα και κατά τη διδασκαλία αναφέρονταν στην αγγλική. Για να μην μιλήσουμε για την καθημερινή άσκηση («έκανε arest, κάναμε CPR αλλά τίποτα, έκανε gasping και πέθανε)! Αλλά η αλήθεια είναι ότι ζούμε στην Ελλάδα και σπουδάσαμε στο ΑΠΘ, όχι στο Cornel.
Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν καλύπτει από μόνο του τις ανάγκες ενός Κτηνιάτρου καθ' ότι σε πολλούς τομείς και ειδικά στη Χειρουργική παραμένει αρκετά επιφανειακό. Για παράδειγμα δεν περιέχει αρκετές λεπτομέρειες σε θέματα τεχνικής, προσπέλασης, ή δεν αναλύει αρκετά την παθοφυσιολογία αρκετών νοσημάτων που η αντιμετώπισή τους χρειάζεται εμβάθυνση. Ωστόσο αποτελεί ένα πρακτικό σύγγραμα για να ξεκινήσει κανείς ή να ανατρέξει κανείς και να φρεσκάρει τη μνήμη του κατά τη διάρκεια του πιεστικού ωραρίου της εργασίας μας.
Όσον αφορά την Ελληνική έκδοση, σε πολλά σημεία είναι εμφανής η προσπάθεια (ή η υποχρέωση) των μεταφραστών να παραμείνουν προσκολλημένοι στο προτότυπο. Ωστόσο αυτό πολλές φορές γίνεται εις βάρος του αναγνώστη γιατί το βιβλίο δίνει βαρύτητα στην άσκηση της Κτηνιατρικής στις ΗΠΑ και όχι στην Ευρώπη. Έτσι υποβαθμίζει σε απλές αναφορές, θεραπείες με φάρμακα που δεν κυκλοφορούν στην Αμερικάνικη αγορά αλλά κυκλοφορούν στην Ευρώπη, και το αντίθετο. Επίσης, φάρμακα που κυκλοφορούν και στις δυο, αναφέρονται με το όνομα που κυκλοφορούν στην Αμερική και όχι με το Ευρωπαϊκό (π.χ. Revolution αντί για Stronghold).
Ανακεφαλαιώνοντας θα έλεγα ότι το Saunder's Εγχειρίδιο Κτηνιατρικής Μικρών Ζώων αποτελεί ένα βιβλίο-σταθμό, που δεν πρέπει να λείπει από κανέναν Κτηνίατρο που ασχολείται με τα ζώα συντροφιάς, ακόμα και μη αποκλειστικά.
ΥΓ. Πιστεύω ότι η τιμή της ελληνικής έκδοσης είναι αδικαιολόγητα υψηλή. Η αγγλική έκδοση πωλείται προς 138$ (δηλ. 106€) ενώ η ελληνική πωλείται προς 313.50€. Ως μέτρο σύγκρισης θα αντιπαρέθετα την αγγλική έκδοση του Harrison's Principles of Internal Medicine που πωλείται προς 153$ (118€), ενώ η ελληνική έκδοση πωλείται προς 116€. Με τέτοια τιμή το βιβλίο θα ήταν μια εκδοτική αποτυχία αν δεν δινόταν ως διδακτικό ή αν δεν χορηγούταν προς τους κτηνιάτρους με μειωμένη τιμή από γνωστή φαρμακευτική εταιρία.
Από τις πρώτες μέρες της επαγγελματικής μου καριέρας, ήρθα αντιμέτωπος με έναν διαδεδομένο μύθο, που έχει εντυπωθεί βαθιά στη συνείδηση πολλών ιδιοκτητών κατοικίδιων. Αναφέρομαι στην πεποίθηση που έχουν αρκετοί ότι ο σκύλος τους πρέπει να ζευγαρώσει μια φορά πριν στειρωθεί. Ακόμα και σήμερα, όταν τους λέω ότι κάτι τέτοιο δεν έχει κανένα πλεονέκτημα, καμία επιστημονική βάση και γενικά είναι ένας μύθος, με κοιτάζουν σαν να κατέβηκα από τον Άρη! Πολλές φορές οι δικαιολογίες που ακούω είναι αστείες και για κάποιον μη-κτηνίατρο. Για παράδειγμα: μου λένε ότι ο σκύλος (ή η γάτα, δεν έχει διαφορά) πρέπει να ζευγαρώσει πρώτα, γιατί αλλιώς αν στειρωθεί πριν ζευγαρώσει, μπορεί να πάθει αργότερα καρκίνο των ωοθηκών! Και φυσικά οι περισσότεροι μένουν στήλη άλατος όταν ρωτάω το αυτονόητο: πώς θα πάθει καρκίνο των ωοθηκών αφού θα αφαιρέσουμε τις ωοθήκες; Προφανώς οι αγαπητοί ιδιοκτήτες που μου μεταφέρουν αυτή την πλάνη τους δεν φταίνε σε τίποτα. Αυτός είναι ένας μύθος γύρω από τα κατοικίδια που κρατάει χρόνια. Από κάπου ξεκινάει αυτή η παρανόηση αλλά δεν ξέρω από που. Ίσως είναι τα απομεινάρια του, όχι μακρινού, μη φιλοζωικού παρελθόντος μας, όπου ο κτηνίατρος ήταν μια πολυτέλεια. Η στείρωση των θηλυκών ζώων έχει μόνο πλεονεκτήματα, καθώς αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, το πρόβλημα των αδεσπότων, την πιθανότητα πυομήτρας, μειώνει την πιθανότητα απώλειας του ζώου μας λόγω αναζήτησης συντρόφου και περιορίζει την πιθανότητα ανάπτυξης νεοπλασματικής νόσου στους μαστούς.
Μία νέα επιστημονική εταιρεία με εξειδίκευση στον κλάδο των ζώων συντροφιάς κάνει αυτές τις μέρες την εμφάνισή της. Πρόκειται για την Ελληνική Εταιρία Κτηνιάτρων Ζώων Συντροφιάς, η οποία σαν κύριο σκοπό της έχει την διαρκή εκπαίδευση και επιμόρφωση των Κτηνιάτρων που ασχολούνται με τα ζώα συντροφιάς. Ξεκινώντας αυτή την προσπάθεια η ΕΕΚΖΣ διοργανώνει στις 20-21 Φεβρουαρίου 2010, το 1ο Forum Κτηνιατρικής Μικρών Ζώων, τις εργασίες του οποίου θα παρακολουθήσουμε, με την ελπίδα αυτή η νέα προσπάθεια να φανεί αντάξια ενός κλάδου που βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη.
.JPG)
