13.1.13

Διάγνωση οστεοσαρκώματος με βιοψία οστού

Το οστεοσάρκωμα, κακοήθης νεοπλασία του οστίτη ιστού, αποτελεί το 75% των νεοπλασμάτων του σκύλου και της γάτας. Η συνηθέστερη εντόπιση του οστεοσαρκώματος είναι στα μακρά οστά.
Η ακτινολογική εικόνα των αλλοιώσεων σε περίπτωση εμφάνισης οστεοσαρκώματος είναι χαρακτηριστική. Ωστόσο, η οριστική διάγνωση μπορεί να τεθεί μόνο με τη διενέργεια βιοψίας από το προσβεβλημένο οστό.

Για τη διενέργεια βιοψίας απαιτείται η χρήση ειδικής βελόνας βιοψίας τύπου Jamshidi, διαμέτρου ανάλογης του σωματικού βάρους του ζώου. Με την ειδική αυτή βελόνα είναι δυνατή η λήψη του κατάλληλου δείγματος για την οριστική διάγνωση της νόσου. Σε περίπτωση που το νεόπλασμα είναι αρκετά μικρό ακόμα, ενδεχόμενα χρειάζεται και η ακτινοσκοπική καθοδήγηση για την σωστή εισαγωγή της βελόνας στο σημείο της αλλοίωσης.

εικ.1 -  βελόνα βιοψίας Jamshidi

Δυστυχώς το οστεοσάρκωμα παρουσιάζει μεγάλη επιθετικότητα και τις περισσότερες φορές έχει είδη δώσει μεταστάσεις στους πνεύμονες, τη στιγμή που γίνεται η διάγνωση.
Το προσδόκιμο ζωής σε περίπτωση που στο ζώο γίνει μόνο ακρωτηριασμός είναι 3 μήνες για το 95% των ζώων. Ο συνδυασμός ακρωτηριασμού με χημειοθεραπεία αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης στον ένα χρόνο.

Η χρήση αλλομοσχεύματος μπορεί σε ειδικές περιπτώσεις να υποκαταστήσει τον ακρωτηριασμό (όχι όμως τη χημειοθεραπεία), απαιτεί όμως ειδικές γνώσεις, εξοπλισμό και είναι ιδιαίτερα δαπανηρή αντιμετώπιση.

Λόγω αυτών των δεδομένων, πολλά ζώα με κλινική εικόνα συμβατή με οστεοσάρκωμα οδηγούνται σε ευθανασία. Η βιοψία έχει μεγάλη σημασία ακόμα και αν δεν σκοπεύει ο ιδιοκτήτης να προχωρήσει σε αντιμετώπιση της νόσου. Με τη βιοψία, είτε θα επιβεβαιωθεί η υποψία (οπότε ο ιδιοκτήτης θα είναι απόλυτα σίγουρος για την απόφασή του), είτε θα διαγνωστεί κάποια άλλη πιθανή νεοπλασία (που λανθασμένα θα εκλαμβανόταν ως οστεοσάρκωμα) και το ζώο θα σωθεί.